Bugünlerde sabah akşam yapay zeka haberleriyle karşılaşıyorsanız, konudan usanmış olmanız muhtemel.
Öğrenebilen, insan gibi düşünüp, algılama ve çıkarımlarını geliştirebilen, kendi kendine ilerleyebilen yazılımların insanların yerini alması ihtimali, sınırlı sayıda insanı oldukça heyecanlandırırken, geniş bir kesimi “düşündürüyor”.
Bir sosyal sitenin, üyelerinin yayınladığı mesajlardan intihar eğilimlerini öngörebilme çabası yapay zekanın gidebileceği yön konusunda ipucu veriyor. Her tür insan eyleminin dataya çevrilebilme imkanının (yazılımlar, web tabanlı sistemler, kameraların etkileşimi…) artması, makinelerin hayatımız üzerindeki “belirleyiciliği” ni belirli bir faz gecikmeyle de olsa artırıyor/artıracak.
Pek de uzak olmayan gelecekte kendimizi makinelere “dert anlatmaya” çabalarken bulmamız şaşırtıcı olmayacak. İnsan gibi görebilen, tahayyül edebilen, kurgulayan, makinelerle “yaşamak”, hayatımıza türlü kolaylıkların yanı sıra türlü zorlukları da katabilir.
Dört yüz yıl boyunca, gücün kişilerden gruplara (klan, grup, loca, meclis) geçişine tanık olan insanlık, aşağı yukarı kırk yıldır gücün tekrar kişiye (birey) geçişi sürecini deneyimlemekte.
Önümüzdeki kırk yıl, “gücün” kişilerden makinelere (“Sistem”) geçişi sürecini izler miyiz?
Aklıselim ile düşünelim.
Cem'in Gezegeni 